Afgelopen week moest er iets geregeld worden met een verzekeringsmaatschappij. Ik zou dat telefoontje wel even plegen en had tegelijk een volle agenda voor die dag. Mijn man bood aan om de taak over te nemen. Ik voelde in mezelf een “mmmmm, dat kan ik toch beter, laat het mezelf maar doen”. Een loslatertje, zou mijn zoon zeggen. Ik zat in de rol van superieure. Gelukkig had ik hem snel door en kon ik mijn man alle ruimte geven om dit klusje te klaren. Met prima gevolg overigens.
Vinger in de pap
Het ego wil een vinger in de pap hebben. Wil dingen regelen en het naar zijn hand zetten. Voor het ego is het het fijnst als het gaat zoals hij wil dat het gaat. Dan kan het behoorlijk lastig zijn om te delegeren, om dingen uit handen te geven. En of dat nou om grote projecten gaat of kleine huishoudelijke zaken, dat maakt niets uit.
Tineke is opgenomen geweest in het ziekenhuis en ligt nu voor twee weken aan bed gekluisterd. Het hele huiselijke gebeuren is Tineke haar domein. Nu ze niet van bed kan,heeft ze hulp in de huishouding. Het eten wordt verzorgd, de was wordt gedaan. En toch ….. ligt Tineke hevig gefrustreerd in bed. De handdoeken worden namelijk net iets anders opgevouwen en in het kastje gelegd dan dat zij dat zelf doet.
Misschien moet je nu lachen om dit voorbeeld maar je wilt niet weten voor hoeveel mensen dit opgaat. Misschien in een andere vorm. De kern van de vraag is: is het echt zo belangrijk dat het moet gaan zoals jij het wilt, of mag het ook anders gaan? En is het dan minder goed als het anders gaat?
Superioriteit of inferioriteit
Nog een voorbeeld. Rik heeft een kast bij IKEA gekocht en je weet denk ik wel hoe die kasten geleverd worden. Precies, die moet nog in elkaar gezet worden. Rik zijn vader zit er direct boven op. Laat mij dat maar doen. Dat aanbod kan vanuit verschillende perspectieven worden gedaan. Bijvoorbeeld omdat Rik zijn vader het leuk vindt om kasten in elkaar te zetten of dat hij het fijn vindt om samen met zijn zoon te klussen. Een andere insteek kan zijn dat hij vindt dat hij dat veel sneller, beter en netter kan. Daarmee zegt hij – onuitgesproken – dat Rik het eigenlijk niet of niet zo goed kan. Is dat ook werkelijk zo? En wat doet dat met Rik? Kruipt die in de rol van de inferieure, in het slachtofferschap of kan hij in zijn centrum blijven? 
Op het moment dat je iets voor iemand doet omdat je denkt dat de ander dat zelf niet kan, ontneem je de ander zijn kracht. Ik zie het telkens weer dat de ander in zijn kracht gaat staan als die de ruimte krijgt om het op zijn eigen manier te doen. En weet je, goed, beter, best, slecht, minder goed – het bestaat helemaal niet. Het is alleen anders.
Leuke uitdaging om deze week eens te observeren waar jouw ego nog de controle wil hebben. Waar je in je superioriteit stapt. Of, daar waar iemand anders denkt het beter te kunnen – misschien wel in je inferioriteit. Wat doet dat met jou? Weet dat het de verkrampingen van het ego zijn. Dat ben jij niet! Jij hebt de keuze eruit te stappen. In de neutraliteit te gaan staan. Er gebeurt wat er gebeurt op exact de juiste manier zoals het bedoeld is. Als je die stap gaat maken geeft dat je zoveel rust, ruimte en vrijheid. Het alles en iedereen willen controleren vreet namelijk energie. Zonde, want die kun je voor veel andere leukere dingen gebruiken.
Fijne week!
