/
Denk je dat je de enige bent?

Denk je dat je de enige bent?

Regelmatig krijg ik feedback op mijn blogs in de zin van “het is alsof je ze voor mij persoonlijk schrijft”. Helemaal raak.

Je bent niet de enige

Je hebt misschien het idee dat je de enige bent die met bepaalde stukken in je leven aan het worstelen bent. Helpt het je, als ik je vertel, dat het universele thema’s zijn? Dat er nog weet ik hoeveel mensen zijn, die met hetzelfde thema aan het stoeien zijn. Vanuit schaamte of vanuit de angst om niet begrepen te worden, kun je de neiging hebben om jezelf terug te trekken. Het maar niet te delen wat je bezighoudt. Toch kan het delen ook heel helend zijn. Het hangt er alleen van af op welke manier je dat doet.

Slachtoffer versus eigen verantwoordelijkheid

Je kunt delen vanuit een slachtofferrol. Je spuit je verhalen, legt je “shit” bij de ander neer en vult je met de energie van de ander, waarna jij je weer helemaal gevuld voelt. Een andere, meer helende manier van delen, is je gewaarwordingen delen. Inmiddels weet je wel dat het altijd over jezelf gaat en niet over de ander. De ander drukt alleen maar op een knopje, waardoor je jezelf kunt leren kennen. Het gaat altijd over jezelf. Je merkt bijvoorbeeld dat een situatie een gevoel van boosheid of machteloosheid in je aanraakt. Dat op te merken, en dat alleen, zonder uitleg, kun je delen met iemand. Tot je stomme verbazing begint de ander te vertellen dat hij of zij dat gevoel ook kent en hoe hij of zij daarmee omgaat.

De ondersteuning is dichterbij dan je denkt.

Een aantal jaren geleden zat ik in een situatie waardoor ik aardig van mijn padje was. Vanuit de houding “ze begrijpen me toch niet”, was ik spaarzaam in het delen. En als ik het al deelde, begrepen mensen me inderdaad niet. Logisch, want dat was mijn overtuiging en dat kreeg ik dus mooi terug gespiegeld. Tot mijn vriendin binnenkwam. Een lieve schat die op haar eigen manier in het leven staat en niet zo bezig is met spiritualiteit. Ik stond perplex. Ze begreep exact waar ik het over had. Mijn gestruggel was niet zo uniek als ik wel dacht. Wat een verademing.

Je bent niet alleen

Je bent dus niet alleen in wat je tegenkomt in je leven. De vraag voor mij is of je je kunt openstellen voor de ondersteuning die aanwezig is. Ondersteuning van ervaringsdeskundigen die overal om je heen aanwezig zijn. Simpelweg omdat het universele thema’s zijn. De angst om niet goed genoeg te zijn, machteloosheid, de angst om afgewezen te worden, boosheid over onrecht, je niet begrepen voelen. Vul zelf maar aan.

Jij als bewustzijnsopener

Het delen van wat je bezighoudt kan trouwens ook het bewustzijn van iemand anders openen. Je maakt dan letterlijk de weg vrij voor de ander, om inzicht te krijgen. Dat kan betekenen dat in eerste instantie de ander jou niet begrijpt, simpelweg omdat er geen bewustzijn op dat thema is. Als jij dan deelt wat jouw inzichten zijn, kan het kwartje zomaar de andere kant opvallen. Dan open jij de deur naar nieuwe inzichten voor de ander. De vraag is dan ook of het zo erg is als de ander jou niet begrijpt?

Misschien begrijp je jezelf ook wel niet. Het hoofd wil de controle houden. Wil het begrijpen wat er gebeurt. In de groei die we nu echter doormaken, worden we uitgenodigd om in de overgave te komen. Los van controle. Overgave aan de goddelijke stroom die door je heen vloeit. Die stroom die jou exact die mensen op je pad brengt die je tot ondersteuning kunnen zijn. Mensen die nou net die woorden tegen je zeggen die je nodig hebt. Je hoeft het dus niet te begrijpen wat er gebeurt. Laat je verrassen en verwonder je over de mystiek in het leven. Neem het waar, voel wat er in je aangeraakt wordt en zeg daar volmondig JA tegen. Ook als het je niet zint (dan zeg je daar JA tegen).  Totale acceptatie van dat wat er is. Dat is werkelijk loslaten. De verandering van je situatie zit hem in het accepteren van dat wat er nu is en je te openen voor jouw ware Zelf.

Ik wens je een fijne week.

 

Harte groet,

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Marion van Schagen

Bel mij gerust voor advies