Als je tegenwoordig iemand vraagt “hoe gaat het met je” dan kun je er bijna op wachten dat je te horen krijgt “Ja, goed. Druk”. We denderen maar door. Geen tijd om stil te staan. Het lijkt wel dat als we het niet druk hebben, we ons bijna moeten verontschuldigen dat er iets mis is. “Druk zijn” lijkt een levensstandaard geworden. Iets wat aanzien geeft.
Stress als verslaving
Marjolein Dubbers van de Energieke Vrouwen Academie schreef deze week in haar blog dat stress hetzelfde verslavende effect als suiker heeft. Het geeft net zoals suiker een boost aan je systeem, terwijl alle andere functies van je lichaam op een laag pitje wordt gezet. Net zoals de behoefte aan suiker hebben, kun je dus ook verzeild raken in behoefte aan stress, omdat het zo’n lekkere energieboost geeft. De effecten op lange termijn zijn echter minder lekker, denk aan burn out. En dat is – zoals iedere verslaving – een langzaam afglijdend traject wat je zelf niet door hebt dat het gebeurd.
Rituelen
Van de week had ik een mooi gesprek met iemand over rituelen en over het stilstaan bij gebeurtenissen in je leven. Er zijn zo van die momenten die speciale aandacht vragen. Bij een geboorte, een huwelijk of een overlijden is dat meestal gemakkelijk. Toch zijn er talloze dagelijkse situaties op te noemen die aandacht van ons vragen. Hoe ga je om met het verlies van werk? Hoe ga je om met het einde van een vriendschap? Wat doet de zonnewende met je? Wat gebeurt er met je als het volle maan is? Thema’s waarbij rituelen heel waardevol kunnen zijn. En weet je wat jouw glimlach betekent voor de man die voorbij fietst. Hoe jouw “dag mevrouw, zal ik u even helpen oversteken” de dag van iemand kan goedmaken?
Ik herinner me dat we thuis een logé uit Canada hadden. Ze ging met de bus naar Alkmaar en kwam zo blij terug. Bij de bushalte vroegen mensen waar ze vandaan kwam. Ze waren heel behulpzaam in het de weg wijzen. Zo simpel.
Doordenderen
De werkelijkheid is echter dat we vaak doordenderen in de vaart van het leven. Geen tijd voor oprechte aandacht voor de ander, laat staan voor ons zelf. En met oprechte aandacht bedoel ik gewoon zitten en luisteren. Aanwezig zijn. Zonder iets te hoeven veranderen. Alleen maar ZIJN. De ander zit vaak niet te wachten op goedbedoelde antwoorden. Wil alleen maar gezien worden.
Verbinding
Vanmiddag was ik op bezoek bij mijn dementerende tante. Dat gaat helemaal over aanwezig zijn. Over verbinding. Over op andere manieren met elkaar communiceren, voorbij woorden. Het klinkt misschien vreemd maar ik word altijd erg blij als ik haar zie. Verbinding.
Neem je wel eens tijd om gewoon te zitten? Niet te bewegen en alleen maar zitten en voelen wat er door je heen gaat. Gedachten komen en gaan. Emoties komen en gaan. Alleen maar waarnemen. Wat vraag er aandacht? Wat wil er gezien worden? Wat wil omarmd worden? En dat stil zitten kun je op ieder moment van de dag doen. Probeer het maar eens. Begin eens met twee minuten stil zitten, niet bewegen en observeren.
Tegenwoordig begin ik iedere dag met Raja yoga. Een vorm van yoga dat gaat over (lichaams)bewustzijn. Geen moeilijke, ingewikkelde houdingen maar door eenvoudige, zachte bewegingen leren luisteren naar je lichaam. Vandaar uit in de rust, in de stilte komen. Bij je verbinding met je bron komen. Ik vind het heerlijk en het brengt me veel. Laat Sophie Mannes nou net deze yoga op de stilteretraite in augustus geven. Zelf ervaren wat Raja yoga en stilte met je doet? Klaar om te stoppen met doordenderen? Stilteretraite: van 24 t/m 27 augustus 2018. Aanmelden doe je hier: https://www.het-licht.net/stilteretraite/
Fijne week.
Harte groet,
