Ze had er hele andere verwachtingen van gehad. Haar bestaan op aarde voelde zwaar, alsof ze zich in zware zwarte klei voort moest bewegen. Het voelde als hard werken, overleven en om eerlijk te zijn voelde het ook doelloos, leeg. Wat kwam ze hier eigenlijk doen en had ze hier écht zelf voor gekozen? Samen bewogen we terug naar het moment waarop ze koos om opnieuw te incarneren op aarde. Ze zag zich zelf zitten in een soort beraad. Er werd haar gevraagd met welke intentie ze naar Aarde wilde gaan. Ze zag zich zelf helemaal opfleuren. De liefde, die ze zo intens voor de Aarde voelde, uitdrukken en delen. Ze zag zich zelf huppelend en blij over de Aarde bewegen. Ze voelde de verbinding met al die andere zielen, die ze zo goed kende, en die ze op Aarde weer zou ontmoeten.
De liefde voor de Aarde toelaten
Ik vroeg haar of ze – als de persoon van nu – opnieuw haar liefde voor de Aarde kon toelaten. Die enorme liefde. Ze voelde dat ze hem weggedrukt had om de pijn van het misbruik van de Aarde te kunnen handelen. Ieder blikje of plastic zak in de natuur geeft me een steek in mijn lijf. Dan hebben we het nog niet over de vervuilde oceanen, de gekapte bossen en ga maar door. Langzaam maar zeker was ze afgegleden in verdriet, boosheid en machteloosheid. Van de huppelende, blije ziel, was weinig te merken.
Dans van balans
In de uitlijning op haar essentie-energie, voelt ze de sprankeling en de veerkracht weer in zich. Voelt ze de missie waarmee ze naar Aarde is gekomen. Komt haar passie weer terug. Kortom haar levensenergie gaat weer stromen. Ze ziet dat ze de Aarde geen sikkepit helpt door mee te lijden, door verdrietig te zijn. Ze voelt de enorme kracht van de Aarde en de uitwisseling van haar energie met die van de Aarde. Een soort dans van balans. Opeens is ze zich weer bewust van de elven, de deva’s en andere natuurwezens, wat haar hart nog meer doet openen. Ze ziet de samenwerking met deze natuurwezens.
Win-win situatie
Buiten in de natuur zijn is heel helend. Geen luxe maar een “must” wil ze energiek en bij zich zelf kunnen blijven. Ze ontdekt dat in deze uitlijning, het niet alleen helend voor haar is. Ook voor de Aarde is het helend als zij in haar lichtfrequentie door het bos loopt en in interactie is met de bomen, de bloemen, de planten, de dieren, mineralen en de natuurwezens. Ze ziet hoe ze haar sporen van licht nalaat. Ze hoeft daar niets voor te doen. Gewoon zichZelf te zijn, verbonden met de Bron en het tempo van haar ziel volgen. (En dat is een ander tempo dan dat van de persoonlijkheid). In de vertraging.
Je bent er deel van
Herken je het bovenstaande? De laatste tijd heb ik meerdere mensen in de praktijk gehad bij wie dit thema aan de orde was. Alles wordt helder en komt naar boven. Soms kom je er niet met je dagbewustzijn bij en vraag je je steeds weer af waar bepaalde terugkerende patronen toch vandaan komen. Je bewust worden van je rijkwijdte en je bijdrage. Hoe mooi is dat! Je bent zoveel grootster dan je denkt dat je bent.
Ga eens de natuur in en open je maar voor contact met de natuurwezens. Laat je maar geleidt worden. Welke boom trekt je aandacht? Wat heeft die je te zeggen of wat laat die je voelen? Is het vrouwelijke of mannelijke energie? Welke dieren trekken je aandacht? Merk eens hoe de grassen naar je wuiven en voel hoe je samenvalt met de natuur. Hoe je er deel van bent.
Afgelopen week kwam ik twee dames op de fiets tegen. Ze stapte af en met wijd geopende armen liepen ze op een enorme beuk af om die te omhelzen. Heerlijk om dat zo te zien!
Ik wens je een mooie week toe en geniet ervan!
Harte groet,
