Voor de sessie van Madelon komen ook haar beide ouders mee. Ik merk dat ik dat fijn vind. Madelon die ook de visite in huis zag vertelt dat ze de aanwezigheid niet meer gezien hebben deze week.
Madelon heeft moeite met warm eten en houdt eigenlijk voornamelijk van worteltjes. Ook Madelon kiest zelf flesjes uit. We maken contact met de zon. Ik merk dat de kwestie van het eten een bijzaak is. We besteden er wat aandacht aan maar daar gaat het niet om. Madelon maakt vaak grimassen waar ze zich zelf niet bewust van is. Met name haar moeder vindt het vervelend omdat er op school ook opmerkingen over gemaakt worden. Het gaat over dingen wegbijten. Als het spannend wordt komen de grimassen. Door het flesje dat Madelon vasthoudt komt er rust in de spanning en wordt het zachter in haar gezicht. Verder “plopt” er weinig bij me in om te vragen. Ik merk op dat Madelon zich op één of andere manier afschermt en vraag aan haar moeder of ze dit herkent. Op dat moment begint de moeder te huilen. Het kwartje valt. Op de lezing had ik aangegeven dat kinderen je een spiegel voorhouden en of je bereid bent om daarin te kijken. De moeder had tegen haar zus gezegd “ik weet niet welke spiegel mij voorgehouden wordt hoor”. Nu ik deze opmerking maakte zag ze het verband tussen haar dochter en haar zelf. Ze zei “we komen hier niet voor Madelon, maar voor mijzelf”.
De sessie met Madelon werd afgerond en er werd een nieuwe afspraak gemaakt met de moeder. In deze sessie hebben we gewerkt met de afscherming die de moeder rondom zichzelf uit veiligheid had opgebouwd.
Een maand later sprak ik de moeder opnieuw. Ze had een ruimer gevoel in haar lijf en voelde zich rustiger. Ze kon Madelon uitnodigen om te vertellen wat er in haar speelde en dit ging stapje bij stapje makkelijker voor Madelon. Madelon voelde zich rustiger.
