Ik herinner het me nog als de dag van gisteren. Ik was mezelf zo zat. Als ik mijn schaar kwijt was riep ik “wie heeft mijn schaar gehad?” in plaats van me af te vragen waar ik hem zou kunnen hebben neergelegd. Dat “mezelf zat zijn” was het begin van het plaatsen van mijn voeten op het pad van het nemen van mijn eigen verantwoordelijkheid voor mijn leven.
Die drie vingers
Het is zo gemakkelijk om te roepen: “jij dit en jij dat” of “als hij niet dit had gedaan dan had ik me nu niet zo beroerd gevoeld”. Kijk maar naar de foto hierboven. Als je richting een ander wijst, wijzen er drie dikke vingers naar jezelf terug.
In deze tijd, waarin zoveel tweedracht wordt gezaaid, zien we heel wat vingers wijzen. Ik kan niet ontkennen dat dat mij niet gebeurt. Om dan vervolgens telkens weer te beseffen: ho, stop, terug.
Je niet laten vangen
Me niet laten vangen in het gif van projectie en het creëren van verdeeldheid. Het is zo gemakkelijk om je in de slachtofferrol te laten glijden. Dat je iets aangedaan wordt of dat je iets tekort komt.
Iedereen speelt zijn eigen unieke rol in het grote toneelspel hier op aarde. Kun je zien wat de ander in jou wakker maakt? Waar de ander op jouw pijnlijke knoppen drukt waardoor je reageert? Als je de verantwoordelijkheid voor je leven op je neemt, kun je dat gaan onderzoeken.
Misschien voel je je in de huidige situatie gekleineerd, opgesloten, beperkt. Misschien voel je je juist onverwoestbaar, krachtig en vredig in jezelf.
Onderzoek
Wat het ook is. Onderzoek het. Je ervaring gaat namelijk altijd over jezelf. Hoe ga jij om met dat wat er is? En dat betekent niet dat je het er mee eens hoeft te zijn of dat je het goed keurt. Het gaat erom dat je ziet wat het met jou doet en dat daar groei-mogelijkheden in liggen opgeslagen.
Zien wat er gebeurt en daar zonder oordeel naar kunnen kijken. Pffff, die oordelen liggen nogal op de loer hè. En toch, als je kunt kijken voorbij de maskers, voorbij de beschermingsmechanismes, voorbij de angst. Als je ziet van waaruit de ander reageert, dan kan er zo’n stroom van liefde en compassie vrij komen. Dan kun je werkelijk contact maken van hart tot hart en van ziel tot ziel. Dan kan de liefde stromen. Dan kan zowel jij als de ander zijn wie die is, met alles wat er is.
Het hart laten spreken
Dan gaat het niet meer over “wie heeft het gedaan”. Dan gaat het over je hart laten spreken. Zowel naar jezelf als naar de ander. De boodschap van je hart volgen. Dan gaat het over je eigen pad bewandelen en die keuzes maken die voor jou kloppen in het zicht van wat zich afspeelt. En dat kunnen inderdaad hele andere keuzes zijn, dan de mensen om je heen maken. En om je daar helemaal content mee te voelen.
In al die gevallen waar we op een ander gericht zijn, vraagt het dus om de situatie om te keren. Om naar binnen te gaan. Om te voelen wat er in jou leeft en wat jouw hart je te vertellen heeft.
Ik wens je een fijne week.
Tot zondag!
Harte groet,