‘Wanneer iemand een oordeel velt over de weg die jij aflegt, leen hem dan jouw schoenen.’
Geluk
Ieders behoefte is uiteindelijk het geluk in het leven te ervaren. Het helpt mij altijd om op deze manier naar mijn medemensen te kijken. Ieder kiest zijn eigen weg, en er leiden vele wegen naar Rome. Dat iemand anders denkt, anders voelt, anders waarneemt betekent niet dat hij of zij een beter of slechter mens is.
Dualiteit en eenheid
Beter of slechter bestaat slechts in de dualiteit. Wij versus Zij is ook een duaal aspect. Interessant niet, om te ontdekken hoe in deze tijd de dualiteit aan de ene kant enorm uitvergroot wordt en aan de andere kant juist de ervaring van eenheid meer en meer in het gewaarzijn komt.
Het Goddelijke blijven zien
Als je je verbonden voelt en weet met je bronenergie dan loopt het leven gemakkelijker en eenvoudiger. Je bent je bewust van dat stille, dat vredevolle en liefdevolle in jou. Jij als die Godsvonk. Er zijn mensen die zich niet (meer) bewust zijn van hun connectie met hun bron en handelingen doen waarbij je je wenkbrauwen misschien fronst.
Kun je het goddelijke in de ander blijven zien? Kun je zien dat elk schepsel een uitdrukking is van de bron, net als jij? Ook al zijn de handelingen nog zo duister. Misschien is dit wel de rol die hij of zij gekozen heeft te spelen in dit leven.
Onvoorwaardelijkheid
Een oordeel is snel gemaakt. De vraag is kun je de ander écht, onvoorwaardelijk, zijn of haar levenspad gunnen, ook als dat nog zo anders is als dat van jou. Kun je de ander de ruimte gunnen om zijn of haar eigen keuzes te maken, zonder enig oordeel. Je bekijkt het vanuit neutraliteit.
Open hart
Zelf merk ik dat me dat gemakkelijker afgaat als mijn hartsenergie vrij stroomt. Ben ik gehaast, gejaagd en niet verbonden met mezelf, dan trek ik veel sneller oordelen en ben ik ook sneller gefrustreerd over wat er rondom mij gebeurd.
Bovendien vind ik het interessant om bij mezelf op te merken dat daar waar ik mij irriteer aan oordelende mensen dat dat toch echt over mijzelf gaat. Waar schiet ik nog in het oordeel. Kan ik “de grootste vijand” – als die al bestaat – onvoorwaardelijk zien voor wie hij of zij werkelijk is. Kan ik die volledig accepteren, omarmen en liefhebben. Dat is de uitnodiging waar we volgens mij in deze tijd toe uitgenodigd worden.
De irriterende leidinggevende, de semi grappige collega, de oom die alles beter weet, de arrogante tante, de buurvrouw wiens mond nooit stil staat, het ruzie makende vriendenstel ….
De strijd kan stoppen
Zodra we uit het oordeel kunnen blijven, in ons centrum – verbonden, aanwezig kunnen zijn, verandert de energie. Dan kan de strijd oplossen. De strijd in onszelf en in de buitenwereld.
Hoe je jouw realiteit van de buitenwereld als energie kunt veranderen, daar vertel ik je morgen over.
Harte groet,
