/
Als een speer

Als een speer

Wat een enerverende tijd. Voel je ook de enorme verschuiving die we met zijn allen aan het maken zijn?

Deze periode zijn er drie verduisteringen. Het thema van de zonsverduistering van 13 juli jl. was vernieuwing van vriendschappen en relaties, het omgaan met structuren waar je in vast zit.

Vanmorgen kreeg ik zo’n mooi en helder inzicht. Mijn man werkt op de spoedeisende hulp in een ziekenhuis. Zoals je wellicht weet is er een groot tekort aan verpleegkundigen. Op zijn afdeling zijn momenteel 10 vacatures! Vanmorgen zag ik dat het helemaal perfect is dat die er zijn. De mensen die gaan, zaten vast in oude structuren, zij volgen de nieuwe energie. En, hoe mooi, zij openen de weg om tot nieuwe creatieve ideeën te komen over werkrelaties, over invulling van werk. Op naar de nieuwe energie. Goddelijke perfectie.

Vernieuwing

Zelf voel ik een enorme kracht tot vernieuwing in mezelf. Oude ballast loslaten, oude rugzakken afdoen. Waar hou ik nog vast aan het oude? De collectieve energie van angst doorzien, me bewust worden op welke punten ik daar op mee resoneer en eruit stappen.

Ook op materieel niveau voel ik het. De drang om ons interieur te willen veranderen. Inmiddels staan de kasten en de lamp op Marktplaats. Ik voel behoefte naar een meer open en transparantere stijl van inrichting.

Vrede en rust

Ik word overspoeld door een innerlijke rust. Ik merk het aan mijn ademhaling, die gaat veel dieper dan voorheen. Ik merk het aan de acceptatie, aan de vrede in mezelf. Het is goed zoals het is. Geen drama, geen verhalen.

En dan kom ik uit bij meZelf. MeZelf dat zo oneindig groots is. Dat rust is, dat vrede is. MeZelf dat zich wil uitdrukken via mijn fysieke lichaam, via mijn aardse zijn. En voor het eerst in mijn leven, voel ik hoe bijzonder het is om als mens hier op aarde rond te mogen hobbelen. Om hier te kunnen zijn en meZelf via mijn mens zijn tot uitdrukking te brengen. Het woord dat bij me opkomt is genade. Ik kon daar nooit wat mee. Nu voel ik wat genade betekent.

Nieuw of toch niet?

Als ik dit schrijf, voel ik ook dat ik het spannend vind. Het is nieuw en toch weer niet. Het is nieuw omdat het zo enorm transparant wordt. Omdat er niets overblijft van wat er was. Omdat alle verhalen wegvallen. Verhalen over de tijd dat ik (en jij misschien ook wel) een heks was. Verhalen over toen ik meZelf was, dat me mijn kop gekost heeft. Verhalen over hoe ik afgewezen ben. Verhalen over wie ik dacht te zijn. En ga zo maar door. Het valt allemaal weg. En het is niet nieuw omdat ik nu voel dat ik eindelijk kan gaan doen waarom ik hier op aarde gekomen ben.

En misschien denk je, Ja Marion, dit heb je al vaker geschreven. Klopt helemaal. Ik nodig je graag uit te voelen. Want ook in de verschuivingen die we hiervoor gemaakt hebben, zit dit allemaal. We gaan nu gewoon nog weer een grote stap verder, nog dieper. Voel maar.

Er is een grote verschuiving gaande. Mijn meditatiecursussen zullen een andere energie in zich dragen. Hoger van frequentie, ruimer bereik, minder woorden. ZIJN.

Thuiskomen

MeZelf klopt aan de deur. Harder dan ooit te voren. En ik zet de deur wijd open.

En …. zacht. In alle zachtheid. Er valt niets te winnen of te verliezen. Er is geen strijd. Er is eenvoud. Er is thuiskomen. Er is dankbaarheid.

Komende vrijdag vertrek ik naar IJsland met een groep. Dat die week in het teken van de nieuwe energie zal staan is duidelijk.

Wil je ook meeresoneren op dit veld? Voel dan even of de stilteretraite je roept? Geen woorden, stilte, in verbinding ZIJN en daarmee jezelf uitlijnen op deze nieuwe energie. Van harte welkom!

Fijne week!

Harte groet,

Marion van Schagen

Bel mij gerust voor advies