Ik krijg regelmatig de feedback op mijn Voedsels van “het lijkt wel of je hem voor mij persoonlijk geschreven hebt”.
Interessant hè. We zitten met zijn allen in hetzelfde potje te roeren”. Je denkt misschien dat jij alleen met dat specifieke probleem aan het worstelen bent. Niets is minder waar.
Wie herkent het?
Afgelopen zomer, tijdens een meditatieweek die ik volgde, werd dat ook heel duidelijk. In alle open- en eerlijkheid werd gedeeld waar we zelf tegen aan liepen. Als de vraag gesteld werd, wie herkent dat, gingen bijna alle handen omhoog.
Met nieuwe ogen kijken
Kun je voelen wat dat met je doet? Als je beseft, dat iedereen een mate van faalangst, van niet goed genoeg zijn, van je onzeker voelen, van eenzaamheid, van, nou vul het zelf maar in, in zich draagt. Misschien nog goed verstopt of helder in het bewustzijn. Je kunt met hele andere ogen iemand gaan bekijken als je, voorbij de beschermingsmechanismes kunt kijken en weet dat die – net als jij – ook tegen dingen aanloopt.
Het mooie van die week was dat er zoveel liefde vloeide. Juist omdat er in alle eerlijkheid werd gedeeld wat er zich in iemand afspeelt. De beschermingsmechanismes vielen weg. Het werd open en transparant. Het werd zacht. Zowel voor degene zelf als ook hoe we met een zachte blik nieuw naar elkaar keken. We kregen een heel nieuw beeld van elkaar. En weet je, zo simpel, zo eenvoudig.
Zachtheid
Social media doet ons geloven dat alles holardiee is en het leven één groot feest is. In deze transparantie is alles er. Het feest, de vreugde en de kanten waar we zelf (nog) mee worstelen. In de zachtheid geef je de worsteling de kans om geaccepteerd te worden waardoor het kan transformeren. Je komt uit bij zachtheid en liefde voor jezelf én voor de ander.
Vandaar dat de thema’s van de yoga- en meditatieochtenden en van de winterretraite allemaal gaan over de zachtheid ontdekken en toelaten. Ben jij er ook bij?
Voor nu wens ik je een liefdevolle week toe met een zachte focus van licht
Harte groet,
