Afgelopen week kwamen er heel wat thema’s bij me langs waarvan ik dacht dat het toch wel klaar was. Bekende thema’s die ik stiekem toch weer even weggedrukt had en ook oudere thema’s die opeens weer opdoken. Is er dan echt niets veranderd? Zit ik nog steeds in hetzelfde potje te roeren, vroeg ik me zo af.
De kracht van meditatie
Wat ben ik dan blij dat mediteren een onderdeel van mijn leven is. Hoe dat helderheid én transformatie brengt en heeft gebracht. Dat ik vanuit mijn Goddelijke Zelf, het plaatje kan zien waarom ik op een bepaalde manier reageer. Dat ik door heb wat aandacht vraagt.
Het geloof van het ego
De persoonlijkheid, het ego, doet ons graag geloven dat er niets veranderd is. Sterker nog die houdt het graag bij het oude. Bij dat wat bekend is. Soms halsstarrig en stijf. Soms angstig, bang voor het onbekende of voor herhaling van gebeurtenissen uit het verleden. En dat bekende kan zo veilig aanvoelen dat zelfs de meest intense gebeurtenissen, vol lijden, in stand gehouden worden. Denk maar aan de vrouw die in haar jeugd mishandeld werd en in een later stadium in haar leven opnieuw door haar partner mishandeld wordt. Stel je eens voor dat je krijgt wat je wilt …… Dat kan heel overweldigend zijn. Ook in positieve zin. Stel je voor dat er zomaar van je gehouden wordt, zonder dat je iets speciaals doet maar gewoon omdat je bent wie je bent. Stel je voor dat hetzelfde scenario zich weer afspeelt, dat de geschiedenis zich herhaalt?
Voor het ego kunnen dit – en soortgelijke thema’s – een reden zijn om letterlijk in de verstarring te gaan. Om het poot stijf te houden. Spanning en klachten in je lichaam kunnen het gevolg zijn. Het is maar net de vraag of de geschiedenis zich herhaalt.
De “jij” in dit moment
Terug naar de vraag of er dan niets veranderd is. Ja hoor. Ik ben niet meer de Marion van een jaar geleden. Sterker, niet meer de Marion van gisteren, van net. Onze energie verandert van moment tot moment. Is continu in stroming. Kijkend met de ogen van mijn Goddelijke Zelf naar mijn persoonlijkheid, zie ik de stappen die ik de afgelopen jaren gemaakt heb. Grote én kleine stappen. Allemaal hebben ze geleidt naar wie ik nu – in dit moment – ben.
Dat genereert dankbaarheid. Dankbaarheid naar mezelf dat ik de moed heb gehad om die stappen te maken. Om mijn hart te volgen. Om me over te geven aan de stroming. Ook in die overgave heb ik momenten (gehad) van vastklampen aan de kant. Help, waar gaat dit heen, om vervolgens weer in de overgave mee te deinen.
Hoe is dat voor jou?
Vraag jij je ook af of er wel iets veranderd in je leven? Het kan zijn hoor, dat er niets veranderd. Het is een innerlijke keuze om voor vernieuwing en groei te gaan. De andere keuze is vasthouden aan het oude, het bekende. Ook niets mis mee. Jouw antwoord op de vraag of er iets veranderd is zal dan wellicht ontkennend zijn.
Voor mij is dan de cruciale vraag. Is dit ook wat je wilt of heb je de keuze gemaakt uit een onderliggende laag van angst? Angst is nooit een goede raadgever. Vanuit angst ben je niet aangesloten op je bronenergie, je Goddelijke Zelf. Het houdt je weg van je ware potentieel. Jezelf vrij maken van angst, schuld en pijn genereert vrijheid om te zijn wie je bent. Dan mag je een vreugdevol leven leiden, ook als de buurvrouw in de chaos zit. Dan mag je je dankbaar voelen, genieten van het leven en de zoetigheid van het leven proeven.
Vasthouden of vernieuwen?
Wat is jouw innerlijke keuze?
Kies je voor vernieuwen dan kunnen deze activiteiten daar zeker een bijdrage aan leveren
- Het meditatieblok “Opnieuw geboren worden”. Een krachtig transformerend meditatieblok dat je uitnodigt om je te verbinden met je ware Zelf
- Een stromende start van je zondag – actieve meditaties die je energie weer doen stromen
- De wonderbaarlijke kracht van Ja-zeggen – een super krachtige dag met meditaties en energetisch werk waarin je kunt gaan voor je hoogste potentieel.
Meer info vindt je op https://www.het-licht.net
Een fijne week toegewenst.
Harte groet,
