Vorige week overleed, na een ziekbed, een lieve vriendin van ons. In de afgelopen week en bij de uitvaart kregen wij meerdere malen te horen wat we voor haar betekend hadden. En ik kan je zeggen, dat kwam binnen.
Niets speciaals
Het mooie van een echte vriendschap is dat het moeiteloos gaat. Ik hoef niet te bedenken “oh ik moet nodig weer eens afspreken. Nee je komt bij elkaar, gewoon omdat het fijn is om in elkaars nabijheid te zijn. Om te delen en te vieren, om uit te wisselen en elkaar verder te doen groeien. Zonder iets speciaals te doen, gewoon jeZelf zijn. En tegelijk kan de actie, die voortkomt uit jeZelf zijn, voor de ander wel als speciaal voelen
Toelaten
Ik werd me ervan bewust dat ik op een dieper niveau dat “betekenisvol zijn” mocht gaan toelaten. Het werd me nog verduidelijkt in de vele berichten die op FB verschenen en waarin zoveel mensen schreven over wat onze vriendin voor anderen had betekend. Ik vroeg me af “heb je dat wel beseft lieverd?”. En zo zie je maar weer hoe mooi onze buitenwereld onze eigen innerlijke wereld reflecteert.
Zielig, schuld of een vinger in de pap willen hebben
Reflecterend op dat gebied kwam het volgende naar boven. Het gaat dus niet over dingen voor anderen doen omdat je de ander zielig vindt, omdat je vindt dat je iets moet doen (vanuit je cultuur of vanuit je opvoeding), omdat je vanuit een schuld gevoel dingen neerzet (jij hebt het tenslotte zo goed), omdat, nou vul zelf jouw eventuele patroon maar in. Dat zijn (nog) reacties vanuit de persoonlijkheid die het beter of mooier wil doen of nog een vinger in de pap wil hebben in de situatie. Of zoals mijn oom altijd zei als er weer een collecte langs kwam “zo, we hebben onze schuld ook weer afgekocht”.
Het zit hem in het kleine
Nee, het gaat over die zachte stroom van liefde volgen waarin je als het ware naar elkaar toegezogen wordt. Dat kost ook geen moeite en is gewoon fijn. Daar tikken we elkaar aan, dáár is een uitwisseling, dáár komt de betekenis naar voren, daar wordt zo duidelijk wat er gebeurd als je jeZelf bent. En dat kan al een simpele glimlach naar een voorbijganger zijn!
In de retraite “sterven is opnieuw geboren worden” nam ik de deelnemers afgelopen weekend mee in een stervensproces. Liggend op een matras, alsof je laatste uur gekomen is. Aankijken en loslaten van dat wat er niet meer toe doet, jezelf overgeven aan het Leven, vertrouwen, veiligheid. En naast degene iemand die alleen maar in volle liefde, in zichZelf aanwezig was. We creëerde een heilige ruimte met zijn allen en de ervaringen waren telkens hoe fijn het is als je iemand naast je hebt die niets doet, alleen maar in zichZelf aanwezig is.
Daar ligt onze bijdrage en misschien mag jij dat ook wel meer toelaten 😊.
Ik wens je een liefdevolle betekenisvolle week toe.
Dank je wel lieve Gudrun voor jouw aanwezigheid in mijn leven en dat je me naar dit diepere deel van toelaten hebt geleid.
