Rienke zit in een behoorlijke heftige fase in haar leven. Het voelt voor haar dat ze het allemaal niet meer weet. Lang geleden zijn er dingen gebeurd die ze diep weggestopt heeft en die nu omhoog komen. Ze voelt schuld, schaamte en haar hoofd heeft het zo groot gemaakt, dat ze in pure paniek verkeert. Er is een heel overtuigingensysteem opgebouwd wat haar doet bevriezen om te leven. Als ze bij me komt vraagt ze me “Wat moet ik doen?”. “Het liefste heb ik nu iemand die me bij de hand pakt en stap voor stap zegt wat ik moet doen om hier uit te komen”.
Ik vertel Rienke dat ik haar graag begeleid om zélf bij het antwoord te komen. Dat ik haar dat niet kan en ga geven. Dat het antwoord in haar zit en dat dat niet mijn antwoord is. “Ja maar, wat voel jij dan in mij en wat zie jij dat er in mij wil veranderen? “. Ik voel dat ik nog meer achterover ga leunen.
Zelf onderzoek
Misschien herken je een neiging in jou, om zaken te willen oplossen voor een ander. Dat kan voortkomen omdat je het misschien vervelend vindt om de pijn van anderen te voelen. Misschien ben je voortdurend gericht op een ander, dan hoef je niet zelf te voelen. Wat het ook is, zonder oordeel, bij jezelf onderzoeken wat maakt dat jij het wil oplossen voor de ander. Mag de ander zijn eigen lessen leven?
Ieder zijn eigen pad
Met name bij de mensen die je heel dierbaar zijn kan het een grote leerweg zijn om hen hun eigen pad te laten volgen en hun eigen antwoorden te laten vinden.
Onze dochter had in haar jeugdjaren veel pijn. Ik heb me in alle bochten gewrongen om haar daarvan af te helpen. Tot ik tot de ontdekking kwam, dat haar pijn, mijn pijn was en dat ik, door me maar op haar te richten, weg ging van mijn eigen pijn. Ik kon haar pijn niet oplossen en toch tegelijk ook weer wel. Door de verantwoordelijkheid voor mezelf te nemen, naar mijn eigen pijn te gaan en haar haar pad te laten volgen. Onze relatie werd gelijk anders.
Aanwezig zijn
Als je het niet kunt oplossen voor de ander, betekent dat niet dat je niet van waarde bent. Aanwezig zijn. Met volle liefdevolle aandacht. Zonder oordeel totaal omarmen van dat wat er is. Leuk of niet leuk. Een luisterend oor zijn, een open hart hebben en vragen stellen. Vragen die de ander bij zijn eigen innerlijke waarheid brengt.
Dat is overigens wat anders, dan de antwoorden van de mind. Die vormen veelal het probleem. Hoe meer jij achterover leunt, aanwezig bent vanuit ZIJN, hoe gemakkelijker de ander in de rust, het stille kan zakken en de antwoorden in zich zelf omhoog kunnen komen. En daar kunnen andere acties uit voortkomen dan die jij zou nemen. Helemaal mooi, want dat is eigen kracht en het eigen pad volgen.
Verschuiving, hoe miniem ook
Rienke nam ik energetisch mee naar de ZIJNS-energie. De oneindige ruimte van stilte die tegelijk zo gevuld is. Tijdens zo’n sessie stel ik ook vragen en ik vroeg naar een aantal van haar overtuigingen. Ze merkte op, dat al die beren die ze zag, er niet meer waren. Ze moest echt zoeken als ze die wilde vasthouden. En nee, het was niet gelijk jiepieajee, nu weet ik het. Er was wel een opening in haar die haar weer vertrouwen gaf in haar eigen wijsheid en haar kracht. Ze voelde dat ze weer verder kon vanuit deze energie.
Met het voor de ander op te willen lossen, zeg je eigenlijk “kom maar hier, dat kun jij niet, laat mij het maar doen”. Daarmee zet je iemand niet in zijn kracht. En dat is dan weer het laatste wat je wilt.
Ik wens je een mooie week waarin je vrij je eigen pad kunt gaan.
Harte groet,
