Ik hoor Marion zeggen ‘je hoeft het Licht alleen maar toe te laten’.
Voor mij komt vóór toelaten echter eerst loslaten; een werkwoord!
De eerste dag is ‘hard’ werken, ofwel ‘voelen’! Voelen hoe ik alles heb vastgezet in mijn lichaam:
Verdriet, onzekerheid (‘doe ik het wel goed’) en volhouden.
Alles bonkt tegen elkaar in mijn lijf. En mag losgelaten worden.
De tweede dag voelt al soepeler. Mijn spieren kreunen minder bij yoga, mijn matras is eigenlijk minder hard dan ik dacht..
Er komt een kier in mij, waardoor Licht naar binnen komt en zachtheid ontstaat en vrolijkheid opborrelt.
De derde dag gaat die deur open…
Vooral de woorden ‘het Licht vraagt niet, het Licht verwacht niet, het Licht is er’ raken me.
Ik hoef het echt alleen maar toe te laten.
En dan voelen in de groep én met de groep hoe dat is…..Geweldig!
Retraite Lochem december 2022
