De kinderwens van Doris
Vandaag ben ik bij Marion geweest. Ik wilde al een tijdje gaan, maar een week geleden voelde ik dat ik nu echt wat nodig had. De reden is dat ik op het punt sta te kiezen voor IVF omdat ik maar niet zwanger word.
We begonnen met de zon onder mijn voeten. Ik voelde direct iets groots, ronds, als een skippybal. Donkerblauw. Die kleur voelde stevig en betrouwbaar. Het kostte moeite om alle energie door mijn lichaam te sturen. Met behulp van een flesje liquid light kreeg ik roze en gele kleuren te zien. Die kleuren konden zich verspreiden door mijn lichaam, maar niet nadat ik een paar druppels in mijn mond had genomen. Het tintelde in mijn keel. Dat had ik nodig.
Omdat het tintelende gevoel tot mijn schouders kwam, en het aanvoelde alsof ik een harnas aanhad, ging ik terug naar het moment waarop het harnas aan ging. Het bleek heel lang geleden gebeurd te zijn. Ik zag een beeld van een jonkvrouw met een kind in haar armen. Ze liep naar de man met het harnas aan. Ik zag zijn gezicht niet, dus misschien was ik dat wel. Hij kon niet dichterbij komen. Het lukte wel om hartcontact te maken en het harnas uit te trekken. Helemaal uit. Toen was het goed met die twee. Er straalde enorme liefde vanaf. En bij mij ook.
Het licht ging door. Maar kwam niet bij mijn buik. Het voelde alsof er een luchtbel zat. Terug naar het moment waarop die luchtbel was ontstaan. Dat bleek voor mijn geboorte te zijn. Het rare was, dat het niet raar was. Ik was opeens een celletje en dwarrelde door de ruimte. Terug naar de poort van… God? Door de poort naar een soort klaslokaal waar ongeveer 30 andere … zielen? Waren. In een rechthoek en ik zat links in het midden. Om mij heen was een inkeping, zodat ik net niet in het rechthoek zat. Ik voelde me niet één met de rest. De leraar/meester stond voor de ‘klas’ en het ging over naar aarde gaan. Ik had een missie, net als de rest, en ik had het gevoel dat ik een missie had die net wat minder leuk was dan de rest. Het achtergestelde gevoel. Het lukte om hartcontact te maken met de leraar/meester en onmiddellijk was het oke. Ik voelde dat de missie uit liefde tot mij was gekomen, en net als de rest, vond ik dat moeilijk. Het lukte daarna ook om contact te krijgen met de groep, en onmiddellijk waren daar ‘zielen’ die tot mij kwamen om te helpen. We waren klaar om op reis te gaan. De leraar wilde met mij mee, om mij extra te steunen. Dat was heel aardig vond ik. Samen gingen we de reis maken naar aarde, naar mijn moeder. In een witte lichte boog, door de opening, zo mijn moeders baarmoeder in. En daar ging ik groeien. Met steun van mijn leraar die linksachter mij was. Ik groeide en groeide tot ik klaar was om geboren te worden. Eerst stuurde ik het licht voor mij uit, ik haalde diep adem, ademde helemaal uit en daar was ik. In mijn ballon. Toen de ballon op mijn moment open ging, was daar mijn vader die mij in zijn armen nam. Hier ben ik dan echt.
Ik kon nog moeilijk contact met mijn buik maken. Het voelde alsof ik een ovale platte steen op mijn buik had liggen. Dat was wat ik mee had gekregen vanuit de hemel. Mijn leraar zei duidelijk: je mag ermee doen wat je wilt. Ik wilde ‘m wel weg hebben en in miljoenen stukjes maken. Dat gebeurde, met heel veel schitterend licht. Daarna schudde ik het uit mijn schoot de ruimte in. De steen was weg en mijn buik warm.
Toen het contact met mijn baarmoeder en eileiders. Hoewel mijn rechtereileider weg is, voelde ik ‘m nog wel. Vanuit mijn hoofd maakte ik contact. Ik zag dat ze aan het wachten waren op werk. Ik vond ze wel wat lui en het was duidelijk dat mijn benadering niet erg liefdevol was. Er was geen beweging in te krijgen dat was ook duidelijk.
Toen contact met mijn hart gemaakt. Mijn eileiders waren duidelijk meer tevreden om met mijn hart te werken. Ik weet niet meer wat eerder kwam. Het contact tussen mijn eileiders en mijn hart of het contact met mijn hoofd en mijn hart. In elk geval voelde ik na die contactleggingen een driehoek vanuit mijn hart naar mijn hoofd en eileiders. Mijn hart rules. Dat gaf meer rust dan wanneer mijn hoofd met de scepter zwaaide. Een andere dirigent eigenlijk.
Tenslotte maakte ik contact met Freek, mijn partner. Dat was direct geregeld en we hadden direct knallend licht met ons hartcontact. Heel fijn om te ervaren.
Toen ik mijn ogen open deed zag ik dat ik een kwartslag naar links was gedraaid.
De dagen erna voelde is me stralend en heerlijk. Dit viel ook andere mensen op. Een prachtige ervaring.
