Het is pas tijd als de tijd daar is.
Eindelijk….na 7 jaar kwam de droom uit om naar Groenland te reizen, juist met Marion en juist als retraite.
En soms, heel soms, kun je geen woorden geven aan een ervaring omdat het niet te vatten is. Ongeveer zoiets was mijn reis naar IJsland/Groenland.
Ik denk dat deze impact vooral te maken had met de zorgvuldige wijze waarop Marion haar momenten en plekken koos om een diepere verbinding aan te gaan, met het zelf, de andere en de omgeving. Echt een avontuur voor wie puurheid en zuiverheid wil ervaren én confrontatie met de rauwe natuur.
Ja, het kan niet anders dan dat alle ijs op je hart juist daar smelt. Het gebeurt waar je bij staat, dat je hart open gaat en je gaat knuffelen met een jongeman die zijn roes uitslaapt na een biertje of wat. De pure stroom neemt je mee en ik stapte naakt het koude zeewater in voor een heerlijke korte verfrissende duik 😀 . Afval….op Groenland lijkt dat weer energie te creëeren….Hoe bijzonder om over de ijskap te wandelen en te ervaren dat moeder aarde leeft, ook daar. Weten, voelen en beleven werd uitgelijnd.
Lieve, bijzondere Marion, met veel dankbaarheid en ook heimwee zeg ik dankjewel. Laten we met zorgvuldigheid voor onszelf zorgen en daardoor voor de aarde.
Heel veel liefs,
Ivy
