De verwondering begon al op Schiphol bij het inchecken van de bagage. Slechts 14,6 kg woog mijn koffer die twee reizen eerder naar Noorwegen maar liefst 23 kg woog!
Eenmaal aangekomen in Groenland bleek waarom. Ik had namelijk overal maar de helft van meegenomen. Een half regenpak (alleen de jas) een halve pyjama (alleen de broek) en ook mijn tweede wandelbroek zat niet in de koffer. Een passer die ik wilde gebruiken voor het maken van tekeningen was ik ook vergeten, kortom, dit moest wel een thema zijn voor deze week. De vraag die op kwam was: Wat wil er verbonden worden?
Gedurende de week hebben we ons als groepje van vier dames met elkaar kunnen verbinden maar vooral ook met de prachtige en wilde natuur van Groenland. Tijdens onze wandelingen onder een strak blauwe hemel en stralende zon konden wij ons verbinden met de energie van het ijs in het fjord en op de oceaan, het kristal onder onze voeten, de vogels in de lucht maar ook met de walvissen die op een van onze wandeltochten langs de kust de hele dag met ons mee zwommen. Door het maken van klanken maakten wij verbinding met deze prachtige dieren. Mooie meditaties en energie werk hebben we mogen doen aan een rimpelloze oceaan. 
Nu weer thuis resoneert alles nog na in mijn lijf. De zachte, ijle en liefdevolle energie van Groenland, de walvissen, de wijdheid van het landschap en de oceaan. De continue stroom van ijsschotsen, alles is en blijft in beweging, voortdurend veranderend onder de heersende omstandigheden in het moment. Ik voelde mij erin thuis.
Eten bij de Groenlanders thuis was fijn om ons te kunnen verbinden met de lokale bevolking. Kortom, er was veel wat zich met mij wilde verbinden deze week, en daar ben ik erg bewust van geworden. Het was een wederzijdse verbinding die doortrekt naar mijn leven hier thuis in Nederland.
Kers op de taart was het ongeplande uitstapje naar de ijskap in Kangerlussuaq. Onder leiding van Adam, onze gids, die veel kon vertellen over het gebied en de ijskap. Adembenemend! Het stemde ook tot diepe dankbaarheid. De ijskap die zich opoffert om de harten van de mensen te laten smelten. Dat heeft mij diep geraakt.
Dankbaar ben ik ook voor mijn lieve medereizigsters, die het mede mogelijk hebben gemaakt deze reis tot een onvergetelijke te maken.
West-Groenland, Augustus 2017
