De aankondiging van de retraite “Sterven is opnieuw geboren” worden, was al een aantal keren aan mij voorbij gekomen. Steeds opnieuw bleef de tekst hangen en ik voelde de roep om deel te nemen. Zonder doel, zonder verwachting stapte ik in en heb ik me overgegeven aan het “niet weten”.
De groep voelde direct als een éénheid en Marion nam ons heel geleidelijk mee in de meditaties die zich langzaamaan opbouwden in de energie. We tikten elkaar aan met woorden, in de energie en soms letterlijk, waardoor oude ballast in mij ging stromen en er nieuwe ruimte ontstond. Ruimte die ik als een hele fijne leegte ervoer. Een leegte die er gewoon mocht Zijn, zonder gevuld te hoeven worden. Overgave aan de stilte en aan de stroom … mmm..
Vanuit de stroom kwam ik in contact met de oh zo liefdevolle Drakenenergie en met het baken van licht die ik in essentie ben. En om vanuit de liefde en licht iemand tijdens het stervensproces nabij te mogen Zijn, zonder iets te hoeven doen, voelt oneindig rijk en dankbaar.
De retraite heeft mij nog dieper laten ervaren dat ik alleen maar hoef te Zijn. Dat ik op deze aarde gekomen ben om te “shinen”, mijn licht te laten zien, vanuit mijn liefde te leven, om te spelen en me over te geven aan de subtiele, liefdevolle dans van energieën. Dat ik daarmee bijdraag aan een mooier leven voor mijn Zelf, voor de mensen om mij heen en voor het hele universele veld.
Mijn dankbaarheid naar Marion is niet in woorden uit te drukken (en toch ga ik proberen aan te geven waar ik me zo dankbaar voor voel :)).
Marion is zo afgestemd op de energie en het Zijn van de ander, dat ze een instrument is van de Goddelijke Wijsheid. Ze raakt precies dat aan, wat klaar is om te gaan en ze staat naast je vanuit haar liefde en licht. In Marion haar Zijn ervaar ik een onvoorwaardelijkheid die mij laat openen en die voor mij een veiligheid creëert, waardoor ik word uitgenodigd om te Zijn met alles wat er in mij is. Tijdens het stervensproces werd er door Marion een heilige ruimte gecreëerd, zowel fysiek als in de energie, waardoor ik mezelf toestemming kon geven om mijn aardse cocon los te laten en in een gouden licht over te gaan. Om vanuit dit licht opnieuw geboren te worden in diezelfde heilige ruimte, waarin ik mij zó welkom voelde.
