Klein en angstig

Op Marktplaats had ik een aantal stoelen te koop gezet en daar werd door een dame op gereageerd. In de communicatie viel me op hoe vaak ze zichzelf excuseerde. Van “sorry, nee ik woon toch te ver weg” tot “sorry, ik zie toch van het bod af, ik hoop dat je het niet erg vindt”. De energie die ik erbij ervaarde was dat ze zich zelf zo klein maakte en er een gevoel van angst in zat.

We verontschuldigen ons zelf zo vaak onnodig voor situaties. Je hoort jezelf “sorry” zeggen, terwijl het helemaal niet aan de orde is.

Co-creatie

Ik heb het niet over jezelf verontschuldigen als je iemand “iets aangedaan” hebt. Al is dat al de vraag of dat kan als er altijd sprake is van co-creatie. Bijvoorbeeld als je iemand schade hebt berokkent. Voor de persoonlijkheid kan het helend en weldadend zijn om dan een verontschuldiging te ontvangen.

Het cadeau

Heb je wel eens gerealiseerd dat in de actie van de ander er een cadeau voor jou opgeslagen ligt?

De vraag die ik vaak krijg gesteld bij het aanmelden voor mijn reizen “ben ik geen blok aan het been van de groep?” of de opmerking “ik wil de groep niet tot last zijn”.

En zo gebeurde het. Sorry hoor, ik loop niet zo snel. En ze was het cadeau voor de groep. Want doordat zij niet zo snel liep kwamen de anderen in de vertraging. Werd opeens die bloem opgemerkt of die speciale steen. Kwam iemand daardoor in de rust en verstilling. Werden er dingen waargenomen die anders over het hoofd waren gezien.

Sorry, je kunt hier niet met pin betalen. Brian had al een kop koffie gedronken en lekker van de appeltaart genoten toen hij wilde afrekenen. De serveerster legde hem uit waar de geldautomaat was en zonder iets te hoeven achter te laten, ging hij geld pinnen. Het cadeau was dat hij voelde dat hij vertrouwt werd.

Sorry hoor. Kijk maar niet naar de troep in mijn huis, ik moet nog afwassen. En oh ja, sorry ook voor het ongemak dat de straat open gebroken is. Excuses voor het ongemak, als er aan de weg gewerkt wordt, met daarna een bord: “wij danken u voor uw begrip”. Sorry, sorry, sorry.

Onnodige verontschuldigingen

Nee, je verontschuldigen voor iets waarvoor het helemaal niet nodig is om je te verontschuldigen. Herken je dit? Want of mijn afwas nou gedaan is of niet. Kom je voor mij of voor de troep in mijn huis? Enne .. er wordt voor ons aan de weg gewerkt hè, dus hoezo excuses aanbieden voor het ongemak?

Het is een kwestie van omdenken en ontdekken. Om je te verwonderen dat door jezelf te zijn, jouw ding te doen, op de manier zoals jij het doet, je een ander iets brengt. Het is aan de ander met hoeveel bewustzijn die er naar kan kijken wat er in hem of haar geraakt wordt door de situatie.

Leo sprak op de uitvaart van zijn broer over hoe hij zijn leven met zijn broer had ervaren. Daar kwamen ook pijnlijke momenten in naar voren, die op een liefdevolle manier verwoord werden. Het motto “over de overledenen niets dan goed”, ging hier niet op. De zus van Leo, kon hier echter niet mee overweg. Ze voelde zich geraakt en wilde dat Leo zijn excuses aanbood.  De zus was niet in staat te kijken naar haar eigen rol en wat er in haar aangeraakt werd. De vraag is wat je aan afgedwongen excuses hebt. Leo weigerde. Het was immers zijn waarheid.

Een open hart

Jezelf zijn en jouw waarheid met een open hart naar buiten brengen, zonder je daarvoor te hoeven verontschuldigen. Kun je voelen hoeveel kracht daarin opgesloten ligt!

 Met al die “me-time”, alle activiteiten zijn toch afgeblazen, tijd genoeg deze week om het eens in jezelf te onderzoeken.