Jocelien komt uitgeput bij me binnen. Ze heeft last van slapeloosheid en is al bang om haar bed in te gaan. Bang om de hele nacht wakker te liggen. Als ik haar vraag wat er ’s nachts allemaal door haar hoofd gaat, blijkt al snel dat Jocelien een echte controlefreak is. Op haar werk vindt ze het moeilijk taken te delegeren en thuis is het al niet echt anders. Als haar man de theedoeken heeft opgevouwen, doet ze het nog even over omdat ze nét niet volgens haar methode in de kast liggen.
Slapen en controle
Als je slaapt, treedt je in een ander soort bewustzijn waar geen controle is. Gaan slapen kan voor het ego dus heel spannend zijn. Het weet immers dat het dan de controle kwijt raakt. Het is niet de eerste keer dat ik mensen in mijn praktijk krijg, waar slecht slapen en behoefte aan controle samen gaan.
Overgave
Met Jocelien kijk ik naar haar behoefte aan controle en dieper nog – valt er wel iets te controleren? Het denken dat we controle hebben is een grote illusie. Jocelien voelt wat een enorme energievreter deze behoefte is. In contact met haar Goddelijke Zelf neemt ze waar hoe ze geleidt wordt. Hoe haar leven aaneen geregen wordt met situaties en ontmoetingen. Ze ziet nu ook het grotere verband. Hoe allerlei situaties als puzzelstukjes in elkaar vallen en haar gebracht hebben waar ze nu staat. In die hogere staat van bewustzijn merkt ze dat er niets te controleren valt. Dat het van haar vraagt om zich over te geven aan het leven, om mee te stromen.
Het leven komt en gaat, van moment tot moment. Gisteren was, morgen bestaat nog niet. Er is alleen nu en daar heb je het mee te doen.
Het NU
Het hangt van onze perceptie af hoe wij met het leven omgaan. Blijven we hangen en vasthouden in dat wat was, zie je beren op je pad voor de toekomst? Of kun je helemaal zijn met dat wat er nu, op dit moment is. En dan hoef je je niet gelukkig te voelen. Het hoeft niet goed met je te gaan. Je hoef je ook niet verdrietig te voelen. Je gewaarzijn hoe het NU met je is. En dan merk je dat het leven stroomt als een enorme rivier. Het leven wacht niet. Met een minuut is het al weer anders als je je gewaar blijft van de stroming.
Ik blijf het interessant vinden om steeds weer te ontdekken hoe snel emoties verschuiven als ik me gewaar blijf van wat er is en te ontdekken dat controle dan echt niet aan de orde is. Dat het ego nog wat achterdeurtjes heeft om als reddingsvest te willen dienen. Want ja waar we naar toe gaan is dan één grote verrassing.
Ja tegen het leven
Zeg maar ja tegen ’t leven, ja tegen ’t leven
Van je Amen en je Gloria joechee
Zeg maar ja tegen ’t leven, ja tegen ’t leven
Anders zegt ‘r ’t leven nog nee
Wim Sonneveld
Zoals uit het voorbeeld van Jocelien blijkt, keert het leven zich naar je (lees: bijv. uitgeput raken of ziek worden) als je tegen de stroom in gaat zitten werken.
Misschien is dat wel de reden dat ik zo graag bij watervallen en stromende rivieren zit. De stroming van het leven door mij heen laten gaan. Meestromen met alles wat er is. Dan weer versnellend, kolkend en dan weer rustig kabbelend.
De surfer
En, nee, we zijn mens en het lukt ons niet om voortdurend gewaar te zijn en ons niet door emoties en gedachten te laten overdonderen. Een mooie metafoor vind ik de surfer op zijn surfplank. Die heeft zo’n bandje om zijn enkel. Als hij van zijn surfboard afvalt dan kan hij er zo weer op springen.
Zo kun je ook je levenspad zien. Soms val je even van je surfboard, ben je even de richting kwijt. In je meesterschap weet je hoe je jezelf weer kunt hervinden en weer op je surfboard kunt gaan staan.