We zijn in talrijke rollen gestapt. Vader, dochter, collega, oma, cliënt, kind, leerling, manager en ga zo maar door. In elke rol heb je een andere identiteit aangenomen en al die identiteiten vormen nu jouw persoonlijkheid. De grote vraag is echter, ben je dat wérkelijk?
De rollen geven ons de gelegenheid een bepaalde houding aan te nemen. Onzekerheden te verbergen of je bewijsdrang bot te vieren.
De rol die verhult
Erik is manager in een klein bedrijf. Hij loopt telkens aan tegen het feit dat degenen waarover hij de leiding heeft, voor zijn gevoel, met hem in gevecht gaan. Erik vindt het erg lastig om af te wijken van zijn ideeën. Als hij iets in zijn kop heeft zit het niet in zijn kont. Zodra iemand een andere visie heeft, voelt hij zich bedreigd en komt er een enorme onzekerheid opzetten. Hij heeft in zijn manager rol een houding aangenomen dat hij wel weet hoe het moet en dat men gewoon moet volgen. Het maakt hem er niet geliefder op.
Tijdens de sessie maakt Erik contact met die diepgewortelde onzekerheid. Voelen, toelaten en geen vinger uitsteken. Het aankijken zonder het weg te willen hebben. En dan ….. voelt hij de verschuiving. Komt er rust en acceptatie naar zich zelf. Voelt hij hoe intens vermoeid hij is van het continu schreeuwen om erkenning. Voelt hij hoe hij de rol die hij aangenomen heeft spuug zat is. Tijd voor de nieuwe Erik!
Oude groeven
De maanden erna is wennen voor Erik. De oude rol is als een naald in een lp die jarenlang in dezelfde groef gedraaid heeft. Erik heeft hem een zet gegeven en het heeft de neiging om terug te gaan naar die oude groef. Dat vraagt dus om bewuste aandacht. Erik neemt elk moment dat hij terug dreigt te stappen in die oude rol een adempauze. Voelen en overzien, vanuit het hogere perspectief, wat zijn vervolgstap is.
Verzachting
Hij komt bij verzachting naar zich zelf en verzachting naar de mensen om hem heen. In zijn baan is hij steeds meer in staat zich kwetsbaar op te stellen. Zijn onzekerheden te laten zien. Erik “het is waanzinnig om te ervaren wat er op relatieniveau gebeurt als ik mijn onzekerheid laat zien”. We komen tot zulke prachtige projecten samen omdat ik nu de ander ook de gelegenheid geef om onzeker te mogen zijn. Samen brengen we de energie naar hogere niveau’s.
Wat laat jij de wereld zien?
Druk je je frustraties uit, je boosheid, je onmacht? Laat je de wereld dat stoere, dat altijd sterke zien? Mag de wereld ook dat broze, dat kwetsbare van jou zien? De behoefte aan wérkelijke verbinding waarin alles er kan zijn. Mag de wereld jou liefhebben met alles wat er is? Kun je dat toelaten?
Kwetsbaarheid
Zelf merk ik dat in de energie van deze tijd ik er niet meer omheen kan om dat kwetsbare te laten zien. Als ik geraakt word, door wat dan ook, dan komen er tranen. Geen uitleg, geen verklaring voor die tranen. Ze komen en ze gaan. Dat gaat gemakkelijker als je de veiligheid in jezelf voelt. Daarbij is het fijn als je je omringt weet met mensen die dat kunnen handelen. Het niet willen wegpoetsen maar kunnen zijn met dat en zich zelf daar wellicht ook door geraakt voelen. In de verbinding herken je jezelf in de ander.
Wat in jou wil er uitgedrukt worden wat je tot nu toe verborgen hebt gehouden? In het kader van steeds meer jeZelf worden, nodig ik je van harte uit om dat te onderzoeken, om je grenzen te verleggen en je ware Zelf aan de wereld te tonen. Een cadeau voor jezelf én de mensen om je heen.
Fijne week!
Harte groet,
