Een vraag die regelmatig voorbij komt bij mijn cursisten is of ze nog wel een hart hebben. “Het voelt zo raar Marion, als ik niet inga op de verhalen”. “Alsof het me niets meer doet”.
Het voeden van het ego
Het lijkt dat we de ander helpen door iedere keer weer naar de drama verhalen te luisteren. Te horen hoe erg het is en hoe de ander hem dit of dat heeft aangedaan. In werkelijkheid schiet de ander hier helemaal niets mee op. Hij of zij blijft hangen in de ego-structuur, die verzot is op drama en die de schuld graag bij de ander legt. Door te blijven luisteren en de verhalen te bevestigen, voedt je het ego van de ander.
Het is even wennen
Op het moment dat je niet langer in de verhalen meegaat, zal dat voor de ander – en ook voor jezelf – even wennen zijn. De ander heeft altijd een reactie van jou gehad en dat is exact de reden waarom het verhaal – ook nu weer bij jou terecht komt. Voor jezelf is het wennen omdat het lijkt dat je niet meer geïnteresseerd bent in de ander. Alsof je de ander aan zijn lot overlaat.
Soms vraag het om jezelf of de ander letterlijk de vraag te stellen “wat brengt het om deze verhalen te blijven vertellen”? “Wat levert het op”?
Nabij zijn
Kun je je voorstellen hoe mooi het is als de ander wordt geconfronteerd met de energie van het Goddelijke Zelf. Dat wat totaal accepterend is. Dat wat geen oordeel heeft. Dat wat vanuit pure liefde, nabij is. Wat er dan verandert is dat jij de verhalen niet meer voedt, niet bevestigd, niet ontkent, niets aanvult. Jij bent aanwezig in die energie en je nodigt de ander – puur door resonantie – onbewust uit om mee te trillen op het Goddelijke Zelf.
Op het moment dat jij stopt met het voeden van het ego kan de ander opmerken “hé wat gebeurt hier? “. En het kan zijn dat de ander er niet aan toe is om uit het ego te stappen. Dat hij of zij graag nog even in de slachtofferrol blijft zitten. Oké, dat is het dan. Je neemt het waar, vanuit liefde en je voelt dat je vanuit je hart nabij kan zijn, zonder dat je in het slachtofferschap meegaat.
Veranderingen
Dan kun je merken dat het inderdaad is veranderd én je bent niet onverschillig. Je bent nabij, zonder oordeel, zonder mening. Vanuit één groot JA.
Dat kan betekenen dat er een verandering in de relatie ontstaat. Dat er mensen verdwijnen uit je leven. Daar komen dan weer andere mensen voor terug. Zoals ik vorige week al schreef. Het komt en het gaat.
Leef het voor
Het enige dat je kunt doen is het voorleven. Met een open hart nabij zijn. Uit de verhalen blijven en de verantwoordelijkheid voor je leven op je nemen. Niemand heeft er schuld. Ook jij niet. Het leven stroomt en we zijn in voortdurende interactie met elkaar. We trekken precies de juiste mensen op ons pad aan om de volgende stap in bewustzijn te kunnen maken.
En of het nu om de verhalen van anderen gaat of om die van je zelf. Word je bewust van hoeveel verhalen we ons zelf en elkaar vertellen, hoe ons leven een aaneenschakeling is van verhalen. Je zult er versteld van staan. Vanuit bewustzijn kun je dus een omwenteling in je leven maken door er voor te kiezen om ze niet langer te voeden. Om aanwezig te zijn vanuit je hart met alles wat er is.
Deze week in het Voedsel voor de ziel o.a. een brief van Gudrun Planckaert aan alle docenten. Een brief recht uit het hart.
Wil jij ook elke zondagochtend een inspirerend Voedsel voor de Ziel ontvangen?
Meld je dan aan op https://www.het-licht.net/contact
Fijne week.
Harte groet,
