Vorige week keek ik naar een indringende film over de Volendam brand. Chris en Johan, twee vrienden. Chris totaal verbrand, Johan letsel aan zijn rug. Johan vlucht voor het drama. Hij vertrekt naar Noorwegen om een nieuw bestaan te beginnen in de hoop om het hele gebeuren te vergeten. Nachtmerries achtervolgen hem en hij blijft op allerlei manieren geconfronteerd met de brand. Chris vertelt hem dat hij – ondanks, nee dankzij zijn uiterlijk, dankzij de brand, blij is met wie hij is. Totale acceptatie en zien wat er is. Het raakte met diep.
Het deed me weer eens beseffen dat we zo snel een oordeel op iets hebben in de zin van “wat erg” of “wat verschrikkelijk” we gewoonweg niet kunnen weten waarom dit gebeurt en wat het brengt. Dit parabel omschrijft dat heel mooi.
Ik weet het niet
In het begin van de 19e eeuw leefde er in China een boer. Hij was tevreden met zijn leven en genoot van iedere dag. Tegenwoordig zouden we zeggen dat hij echt in het ‘nu’ leefde. De boer had zeven prachtige paarden waar hij goed voor zorgde en waar hij veel van hield. De paarden leverden hem geld op doordat hij ze werk liet doen voor anderen. Op die manier voorzag hij in zijn levensonderhoud en in dat van zijn familie.
Op een dag liepen twee van zijn paarden weg. Zomaar de bergen in. Iedereen in het dorp kwam naar de boer en leefde mee. “Wat erg voor je”, “Wat vervelend” ,”Je zult wel balen”. Maar de boer zei “Ik weet niet of het goed of slecht is dat mijn paarden zijn weggelopen”.
Na een week kwamen de twee paarden weer terug bij de boer en ze hadden vijf wilde paarden meegenomen uit de bergen. De dorpelingen waren erg blij voor de boer en feliciteerden hem met dit geluk. De boer zei “Ik weet niet of het goed of slecht is dat ik nu vijf wilde paarden erbij heb”.
Twee dagen later ging de zoon van de boer de wilde paarden temmen. Toen hij op het tweede paard zat, steigerde deze zo wild, dat de zoon van het paard viel en beide benen brak. Weer kwamen de dorpelingen langs om mee te leven met de boer. Ze vonden het vreselijk wat er met zijn zoon was gebeurd. De boer zei “Ik weet niet of het goed of slecht is dat mijn zoon van het paard is gevallen”.
Twee weken later kwam China in oorlog en werden alle jonge mannen opgeroepen om in het leger te komen. Ook in het dorp van de boer kwamen de soldaten langs om de jongens op te halen. Toen ze bij de boer kwamen en zagen dat zijn zoon twee benen had gebroken, lieten ze de zoon thuis bij de boer. De dorpelingen waren weer helemaal blij voor de boer, maar de boer zei alleen “Ik weet niet of het goed of slecht is dat mijn zoon niet in het leger hoeft”.
Vluchtgedrag
Het bracht me ook bij mijn eigen vluchtgedrag dat ik van mezelf ken. Hoe vaak heb ik niet terugkomend van een coachingsreis van Groenland of IJsland huilend in het vliegtuig gezeten. Niet naar huis willen. Tot het moment dat ik zág. Tot het moment dat ik kon omarmen waarom ik niet naar Nederland terug wilde. Vanaf dat moment was het of er een knop omgedraaid werd en is het goed om in Nederland te zijn. Kun je je voorstellen dat ik nu heel anders op reis ga.
Liever blind dan de waarheid zien
Zien wat er is. Sommige mensen blijven liever hun hele leven blind om maar niet de waarheid onder ogen te hoeven komen.
Floris is uit de kast gekomen. En man, wat heeft hem dat een ruimte en opluchting gegeven. Om eindelijk zijn ware zijn aan de wereld te laten zien. Om de maskers af te leggen en te kunnen zeggen “this is me!”. Zijn oma schiet in het drama. “Ik had liever niet dat je het gezegd had”, “ik had liever het beeld gehouden dat ik van je had”. Voor Floris is het confronterend om te ontdekken dat mensen liever blind blijven dan de waarheid te willen zien.
Je lichaam presenteert je de rekening
Ons lichaam reageert uiteindelijk. Ons lichaam geeft continu signalen af en het is aan ons om te ontdekken wat het lichaam ons te zeggen heeft. Dat kan knap lastig zijn omdat het lichaam altijd als laatste reageert. Dus het kan reageren op patronen die je al vanaf je kindertijd hebt opgebouwd. Uiteindelijk toont je lichaam je de rekening.
Als je midden in een drama zit of in wat je een probleem noemt, zie je vaak niet waar het nou werkelijk over gaat. Zodra je afstand neemt, vanuit de hogere velden kijkt naar je persoonlijkheid op aarde, dan kun je gaan zien wat er wil veranderen in je leven. Dan kun je gaan zien wat je – misschien al jaren – vastgehouden hebt. Op slot gezet hebt, de stroming hebt geblokkeerd. Vanuit die adelaarsview kunnen je ogen zich gaan openen. Wat wil er gezien worden in jouw leven (naam)?
Ook kijken van bovenaf?
Misschien vind je het lastig om in te steken in die hogere velden om vanuit die adelaarsview je leven te overzien. Als je wat hulp daarbij wilt: je bent van harte welkom. Je kunt rechtstreeks een afspraak maken in mijn agenda op een moment dat het jou uitkomt. https://www.het-licht.net/individuele-sessies/
Fijne week weer
Harte groet,
